Анотація

Мақалада қазақстандық бірегейліктің қалыптасуы аясындағы әлеуметтік саясаттың этнолингвистикалық аспектілері, олардың әлеуметтік-саяси тұрақтылықпен, саяси жаңғырумен өзара байланысы талданады.

Тілдік мәселеге назар аудармау, этноұлттық бірегейлікке арқа сүйеу этносаралық қарым-қатынастың шиеленісуіне алып келетінін тәжірибе көрсетті, бұл өз кезегінде 1994 жылы шарықтау шегіне жеткен наразылық пен эммиграцияның өсуімен тікелей байланысты болып табылады.

Әлеуметтік-экономикалық сипаттағы болжамдар (экономикалық өсу динамикасы және соның нәтижесінде қаржылық жағдайдың жақсаруын, әлеуметтік және мүліктік жағдайдың жоғарылауына үміт) және керісінше, пессимистік болжамдар өзгемелі болып табылады, ал қоғамның этникалық және тілдік ерекшеліктері тұрақты және тұрақты белгілер болып табылады.

Әлеуметтік саясат ағымдағы, орта мерзімді және ұзақ мерзімді экономикалық, әлеуметтік мәселелерді шешуге, стратегиялық міндеттерді орындауға бағытталған, бірақ әлеуметтік саясаттың жемістілігі стратегиялық сипаттағы мақсаттың - әлеуметтік топтардың біртұтас қоғамға интеграциялануымен анықталады. Мемлекет пен қоғам арасындағы қарым-қатынас, әлеуметтік саясат қоғамның осындай интеграциялануы мен этносаралық, азаматтық бірегейлікті қалыптастыру үшін этникалық және тілдік ерекшеліктерін ескеруі қажет.